معمولا وقتی یک نفر کار خود را ترک می‌کند، همکاران وی مجبور هستنداضافه‌تر کار کنند. «تونی در زمان جابه‌جایی یکی از کارمندان باید علاوه بر کار خودش جای خالی شخص دیگری را هم پر مي‌كرد. رییس وی به شوخی به او گفت وقتی‌که او به‌خوبی کار می‌کند، چرا فرد دیگری را استخدام کنم؟ با قبول این چالش تونی دریافت، این فشارکاری برای مدت زیادی با او خواهد بود و نمی‌دانست چه کند؟»
متخصصان چه می‌گویند:
مایکل بال، مدیر منابع انسانی:
انجام وظایف همکاری که موقتا مرخصی است یا کار ناشی از تعویض یک کارمند امری غیرعادی محسوب نمی‌شود. وقتی کارمندی این کار مازاد را قبول می‌کند، بر این عقیده است که کار برای یک دوره موقت مدنظر است. معمولا در قرارداد استخدامی هر کارمند وظایف وی مستقیما یا تلویحا درج می‌شود. در این حالت کارمند تغییرات موقتی شرایط استخدام را متقبل می‌شود. گرچه، اگر کار موقتی بدون مشکل اساسی برای مدتی طولانی انجام گیرد، نیاز به جایگزینی و استخدام کارمند دیگر مورد سوال قرار می‌گیرد. در این حالت کارفرما تصمیم می‌گیرد ادغام دو وظیفه را به عنوان یک تغییر دائمی انجام دهد.
اما قبل از هر تصمیمی در راستای تغییری دائمی باید با کارمند مشورت شود. شاید در مواردی، موضوعاتی باید در این تصمیم مدنظر قرارگیرند. اگر تونی بر این باور باشد که انجام کار اضافی در طولانی مدت اثر منفی برای سلامتی وی دارد، باید این مورد برای کارفرما روشن شود. ایجاد محیط کاری سالم برای کارمندان یکی از وظایف کارفرمایان است.
معمولا برای تغییر شرایط قرارداد، کارفرما نیاز به موافقت کارمند دارد. ممکن است پیامد این مشورت‌ها، توافقی برای تغییر وظایف باشد. مثلا بخشی از وظایف کارمند غایب می‌تواند بین کارمندان پخش شود.اگر فشارکاری قابل کنترل باشد، شاید تونی برای قبول وظایف مازاد ترغیب شود؛ البته اگر با افزایش حقوق هم همراه باشد.
اگر در صورت مخالفت تونی باز هم کارفرما مایل به ایجاد تغییرات مورد نظر خود باشد، ممکن است تونی برکنار شود و علاوه بر تغییر در وظایف پست او، فرد دیگری استخدام شود.کارفرما خطر امتناع تونی از پیشنهاد را می‌پذیرد. در این حالت، می‌تواند ادعایی مبنی بر اخراج ناعادلانه از طرف تونی صورت گیرد که در این شرایط هم کارمند و هم کارفرما وارد درگیری های پیچیده‌ای می‌شوند.
همچنین کارفرما می‌تواند مستقیما این وظیفه را به کارمند خود اعمال کند. در این حالت ممکن است تونی با رجوع به مفاد قرارداد، مدعی شود کارفرما از موارد پیمان تخطی کرده است. این کار به نوبه خود ریسک بالایی دارد البته ممکن است ادعای خسارت کرده و شرکت را ترک کند.
کتی لیور، مدیر فروش:
معمولا با ترک یک فرد از جایی، تا رسیدن نیروی جدید اطرافیان کارهای او را انجام می‌دهند.در این حالت تونی می‌تواند انتخاب کند؛ به ازای حقوق بیشتر کار را قبول کند یا سر کار قبلی بازگردد.
کارمندان گهگاه حسن‌نیت خود را با انجام کارهایی فراتر از چارچوب وظایف خود، نشان می‌دهند. مخصوصا اگر این کار همراه با پیشرفت باشد. چه برای یک دوره کوتاه و چه برای کاری مدیریتی که دارای آینده کاری بهتری باشد.
نولا اسولی‌ون، استاد مدرسه کسب‌وکار وست‌مینستر:
اگر تونی تصمیم به قبول این تغییر دارد باید با کارفرما صحبت کند و نحوه گسترش کار را برای مسوولیت مازاد تمام وقت مشخص نماید.کارفرما نباید فرض کند که تونی فقط برای افزایش حقوق این کار را قبول می‌کند بلکه تغییر عنوان شغلی و بنابراین موقعیت جديد را به‌همراه دارد.
اگر تونی بر این باور است که این فشار کاری برای یک نفر زیاد است یا می‌تواند تاثیرات منفی بر بقیه وظایف او داشته باشد، باید کارفرما را مطلع کند. اگر با توجه به موقعیت ایجاد شده، تونی تمایل به جایگزینی برخی از مسوولیت‌های جدید با وظایف قدیمی خود داشته باشد، می‌تواند این موضوع را با رییسش در میان گذارد تا او با بازپخش وظایف به افرادی که مایل به پیشرفت هستند این کار را انجام دهد.
اگر تونی مایل به انجام وظایف قبلی خود باشد و رییسش معتقد باشد که افراد فعلی برای گذراندن کارهای شرکت کافی هستند، در این حالت ممکن است نیاز به حمایت بیشتر رییس وی در مواردی که كسب‌وكار اجازه می‌دهد باشد. اگرچه، رییس تونی باید نظر تونی را برای فشار کاری مازاد در ازای پاداش اقتصادی مربوط به آن جویا شود.
رییس تونی باید از قانونی بودن این وضعیت آگاه باشد. پیمان تونی محدود به مفاد قرارداد وی است. اعمال کارهای اضافی که خارج از متن پیمان باشد موجب متهم‌شدن شرکت وی به تخطی از قرارداد می‌شود. البته به دلیل فشار کاری بالا خود تونی هم ممکن است نتواند به مفاد پیمان خود پایبند بماند و این می‌تواند دلیلی باشد تا شرکت، تونی را متهم به عدم پیروی از قرارداد فعلی بداند.
انجام کارهای بیشتر، این خطر را هم با خود به همراه دارد که تونی اعتمادبه‌نفس خود را زیر فشار کاری از دست داده و رییس مجبور به جایگزینی یک نیرو با تونی هم باشد.
سازمان‌ها می‌دانند که با رکود اقتصادی،استخدام افراد جدید به جای افرادی که شرکت را ترک کرده‌اند، آغاز می‌شود. این کار منجر به تعریف پست‌های جدید خواهد شد. همچنین موقعیتی جدید برای افرادی است که مایل به گسترش بازه کاری و همچنین نشان دادن استعدادها و مهارت‌های خود هستند.
کارفرما باید محدوده قانون ساعات کار را که 48 ساعت یا حداکثر 60 ساعت در هفته برای کار تعیین می‌کند، را رعایت کند. اگرچه، قراردادها معمولا بر اساس «خواسته‌های منطقی» کارفرما منعقد می‌شوند.
تونی باید روشن کند که به این موقعیت به عنوان گزینه طولانی مدت منطقی و دائم نگاه نمی کند و در عین حال باید از این موقعیت برای نشان دادن توانایی و تمایل خود برای پذیرش پست‌های بالاتر استفاده کند.
منبع: دنیای اقتصاد
نظرات شما عزیزان:
ادامه مطلب
